De videogame die nu wordt gepresenteerd, The Bridge Curse: Road to Salvation, is een bewerking van een Taiwanese horrorfilm die een paar jaar geleden werd uitgebracht. Het concentreert zich op een legende dat het spookt op de brug bij de Tunghai Universiteit. Volgens de verhalen verschijnt er een zwartharig meisje dat zelfmoord heeft gepleegd op het uur van haar dood, dus houden de studenten om middernacht een test van moed op de plek. Deze legende wordt uitgewerkt in de film en de game die ervan is gemaakt.
Vanuit het perspectief van een insider kunnen we een zestal acteurs controleren die precies één initiatie op de campus houden. We spelen eerst de rol van het slachtoffer, en nadat we een paar keer echt bang zijn geworden (en ons hebben leren verstoppen in de geplaatste mobiele telefoons), gaan we richting de universiteit. De game gooit de bestuurbare personages achter elkaar in, die in kleine groepjes ronddwalen tussen het gebouw dat de klokken geeft en de woonwijk. We zullen snel beseffen dat de situatie gevaarlijk is en dat een echte bovennatuurlijke entiteit ons kleine team achtervolgt. We moeten een vloek verbreken, maar dat lijkt in eerste instantie niet zo gemakkelijk, vooral omdat er steeds iets onverklaarbaars achter ons aan komt.
De voorwerpen en aantekeningen die er te vinden zijn, zorgen voor het achtergrondverhaal. Zonder ze te lezen, rennen we als kippen zonder kop van de ene plaats naar de andere, terwijl we eenvoudigere puzzels oplossen. Vaak zal het doel zijn om een voorwerp te vinden en het op de juiste plaats te gebruiken. Als er iets vreselijks verschijnt, moeten we onmiddellijk vluchten, en als het gebeurt, kunnen we ons er ook voor verbergen. Dit zal belangrijk zijn, want als ons iets bereikt, gaan we onmiddellijk dood en zal de oplaadtijd langer zijn dan gemiddeld.
Het beheren van de brugvloek: Road to Salvation is niet zo moeilijk, omdat we veel niet kunnen doen. We bewegen, we kijken, we hurken, en we doen het met natuurkunde alsof ik mezelf kan zien na een lange, zware dag. Hurken heeft gewicht en fysica, waar je aan moet wennen, en kruipen is ook wat lastiger (we besturen magere tieners en geen actiehelden).
Je kunt naast de ondertitels ook de Engelse nasynchronisatie kiezen, die was niet al te staalachtig. Hoewel de acteurs mooi en verstaanbaar spreken, zit er vrijwel geen beleving of nadruk in het geheel. Toch heb ik hiervoor gekozen omdat ik hierdoor meer aandacht kon besteden aan het verhaal. Dat was toch niet zo erg, maar ik zou liever de film bekijken als ik hem opnieuw kon doen. Ik zeg dit vooral vanwege de verstoppertje-segmenten die mij een paar keer de dood hebben gekost. De sfeer is gemiddeld, het 4-5 uur durende avontuur kan gemakkelijk in een paar sessies worden voltooid. De puzzels voegen wat kleur toe aan het geheel, en sommige scènes zijn echt horrorachtig, wat ik leuk vond.
The Bridge Curse: Road to Salvation valt in de categorie van consumeerbare Aziatische horror, die ik fans van het genre alleen maar kan aanbevelen.
Het testexemplaar werd verstrekt door de uitgever van het spel.