Begin dit jaar werd Apple’s nieuwe notebookcomputer, de MacBook Air, uitgebracht, en op basis van de foto’s die bij de aankondiging werden vrijgegeven, was het duidelijk dat het geen gewoon product zou zijn. In de eerste advertenties werd er vooral reclame gemaakt voor het ultradunne ontwerp, alsof de machine uit een traditionele envelop werd gehaald. Onlangs had ik zo’n machine een week lang, en ik moet zeggen dat ik hem met een heel bezwaard hart heb teruggestuurd naar het bureau. Waarom? Dit zal binnenkort duidelijk worden in het artikel.
Ook al kan de MacBook Air niet meedingen naar de titel van lichtste notebook (met 1,3 kilo ligt hij boven het gewicht van de Toshiba Portégé R500 van minder dan 1 kg, wat ook onder de 800 gram valt zonder de optische drive), maar hij heeft een goede kans op het winnen van de denkbeeldige trofee voor de platste. Het is slechts 19,3 millimeter op het dikste punt en slechts 4 mm op het dunste punt. De voetafdruk is ongeveer hetzelfde als die van een gemiddelde notebook met een 13,3-inch scherm, ongeveer. Hij is 1,5-2 cm breder dan dat (de vergelijkingsbasis was een Toshiba Satellite U300-notebook). Bij het openen van de zwarte kartonnen doos valt de machine meteen op door zijn elegante, aluminium buitenkant, met het gebruikelijke Apple-logo midden op de bovenkant. Als je hem in de hand houdt, voel je meteen dat de kleine echt licht is, je kunt er indien nodig gemakkelijk mee door het appartement of kantoor bewegen en als je hem de hele dag met je mee moet dragen, zal dat niet gebeuren. het van je schouders kunnen nemen.
Om de notebook te openen hoef je geen grendels te verplaatsen; het is voldoende om simpelweg het magnetisch gesloten bovenste gedeelte te openen, en het 13,3-inch scherm komt tevoorschijn. Daaronder vinden we een toetsenbord van volledige grootte, maar voor een pc-gebruiker is de lay-out enigszins onvolledig, evenals een ongewoon groot touchpad met één enkele brede knop. Ook het oppervlak binnenin is van aluminium, het touchpad heeft een overeenkomstige zilveren kleur en zakt slechts minimaal in de omgeving. De knoppen zijn zwart met witte letters en hun achtergrondverlichting gaat aan in het donker, waardoor de contouren en inscripties van de toetsen met variabele helderheid worden verlicht. De machine kan ook de verlichting regelen: als de kleine sensor boven het scherm detecteert dat we in het volle licht staan, schakelt hij automatisch de toetsenbordverlichting uit.
Nou, laten we eens kijken wat er onder de wonderbaarlijk mooie buitenkant zit! In de machine werd een 1,6 GHz Intel Core2Duo-processor geïnstalleerd, die afzonderlijk voor Apple werd vervaardigd, waardoor de grootte van de CPU met 60 procent werd verkleind. Het 2 GB DDR2-geheugen zit vast op het moederbord en kan niet worden uitgebreid. De graphics worden verzorgd door een Intel GMA X3100-chip, die tot 144 megabytes normaal geheugen gebruikt. Er zijn twee typen: de goedkopere hebben een harde schijf van 80 GB, 1,8 inch, 4200 rpm, terwijl de duurdere een SSD van 64 GB hebben, dat wil zeggen op flash gebaseerde opslag. Het display is een 13,3-inch TFT-paneel met led-achtergrondverlichting en een resolutie van 1280*800 pixels.
Standaard ondersteunt de machine alle huidige WiFi-technologieën (802.11a/b/g/n) en Bluetooth versie 2.1 datatransmissie, maar we zoeken tevergeefs naar een andere netwerkverbinding: een bekabelde Ethernet-verbinding is alleen mogelijk met de hulp van een afzonderlijk aangeschafte USB-convertermogelijkheid. Er zaten sowieso maar heel weinig connectoren op de machine. Een klein neerklapbaar ‘deurtje’ verbergt de micro-DVI-videopoort – waarop je een monitor kunt aansluiten met behulp van de standaard DVI- of VGA-adapter in de doos –, een USB-poort en een 3,5-jack-connector. Boven het LCD-scherm zie je in het midden de kleine lens van een webcamera (met een resolutie van 640*480), en daarnaast de eerder genoemde lichtsensor en een microfoon. Helaas passen er alleen monoluidsprekers in de machine, namelijk onder het rechtergedeelte van het toetsenbord. Helaas is dit een zwak punt van de machine, erg storend is dat het geluid maar van één kant komt. Ook de stroomconnector heeft een interessante oplossing: deze zit met een magneet vast aan de zijkant van de machine, dus mocht je per ongeluk aan de kabel trekken, dan komt de dure machine er niet mee van tafel. Het is echt verbazingwekkend dat ontwerpers aandacht besteden aan zulke dingen.
In ruil voor het kleine formaat moesten de ontwerpers veel opofferen: qua uitbreidbaarheid is de situatie van de MacBook Air niet bepaald rooskleurig. We kunnen het RAM-geheugen niet vergroten, we kunnen de winchester niet echt vervangen, maar zelfs de batterij bevindt zich permanent onder het losgeschroefde deksel, dus we hebben er alleen toegang toe als we de garantie verliezen. En er paste ook geen optische drive in de machine. Het is natuurlijk een kwestie van hoeveel iemand het nodig heeft: tijdens de ene week van de test waren er niet veel situaties met de machine waarin ik het probleem niet had kunnen oplossen zonder een dvd-lezer of -schrijver. Als het nog steeds nodig is, kunnen we een externe schijf via USB aansluiten, of we kunnen een klein hulpprogramma vanaf de schijf in het pakket installeren op een computer die ook een dvd-station bevat, met behulp waarvan we toegang hebben tot de inhoud van de schijf die vanaf de MacBook Air via het netwerk in de andere computer is geplaatst.
Een groter probleem kan echter zijn dat de USB-poort wat diep zit in vergelijking met de rand van de machine, dus als we een apparaat willen aansluiten dat dikker is dan een normale flashdrive, hebben we ook een verlengstuk nodig. En als we meerdere USB-randapparatuur tegelijkertijd gebruiken, hebben we ook een HUB nodig. Volgens de fabrikant kan de ingebouwde batterij die aan het begin van de paragraaf wordt genoemd, tot 5 bedrijfsuren leveren. Hoewel ik dit niet specifiek heb gemeten, zou het bij gemiddeld gebruik (internet via Wi-Fi, tekstbewerking, foto’s ordenen, enz.), kijkend naar de door de machine weergegeven batterijduur, realistischer tussen de 3-4 uur kunnen liggen, maar dat vind ik ook best wel goed van zo’n machine.
Toen ik de MacBook Air aanzette, belde ik de bovengenoemde Toshiba-machine, die het Vista-besturingssysteem heeft, voor “hulp”. Ik was benieuwd welke sneller opstartte, dus drukte ik tegelijkertijd op de aan/uit-knop van beide machines. Er was echter geen verschil: ca. na anderhalve minuut kon ik elke applicatie op beide machines starten. Sommige elementen van de grafische interface die op de Mac werd weergegeven, waren in eerste instantie ongebruikelijk, maar omdat Windows feitelijk veel van het concurrerende systeem profiteerde, waren er geen grote verrassingen. Natuurlijk moest er op heel andere plekken naar wat bekende dingen gezocht worden (zoals de knoppen voor het sluiten of minimaliseren van het venster linksboven in plaats van rechts), en ook de sneltoetsen zijn heel anders (Cmd-Q in plaats van Alt- F4 bijvoorbeeld), maar ik denk dat je er voor een paar routinematige Windows-gebruikers binnen een week aan kunt wennen. Het is de moeite waard om de onderste lade te bezoeken: hier vindt u de pictogrammen van de meest gebruikte applicaties, die naar wens kunnen worden uitgebreid of verkleind. Het lijkt alsof er een glazen plank uit het bureaublad “hangt”, waarop naast de iconen ook de inhoud van de vensters erboven prachtig weerspiegeld wordt. Ik zeg niet dat het op wat voor manier dan ook nuttig is, maar het is best gaaf om naar te kijken.
Zoals ik al zei, was de afwezigheid van de knoppen Invoegen, Verwijderen, Page Up, Page Down, Home en End als pc-gebruiker heel vreemd, maar gelukkig zijn er overal snelkoppelingen, je hoeft ze alleen maar te leren. De combinatie van de vijf modificatietoetsen (Shift, Ctrl, Alt, Cmd en Fn) kan sowieso worden gebruikt om veel functies op te roepen, we hoeven ze alleen maar te onthouden. Maar zodra de belangrijkste in onze handen zijn, gaat het werk in een stroomversnelling.
Ik denk dat het grote touchpad een aparte paragraaf verdient. Dankzij het multitouch-systeem dat ook op de iPhone wordt gebruikt, is de functie van het touchpad op de MacBook Air ook afhankelijk van het aantal vingers dat wordt gebruikt om het aan te raken. Je kunt zelfs korte video’s bekijken over het gebruik ervan in de instellingen, maar je kunt er in principe gemakkelijk achter komen. U kunt de cursor op de traditionele manier met één vinger verplaatsen. Als u twee vingers op het oppervlak heeft, kunt u door ze naar elkaar toe te bewegen in het huidige venster scrollen, zowel horizontaal als verticaal. Als we daarentegen twee vingers uit elkaar bewegen of dichter bij elkaar brengen, kunnen we zoomen, als dit wordt ondersteund door de huidige applicatie. Met vingerbewegingen in de tegenovergestelde richting is het mogelijk om negentig graden te draaien, bijvoorbeeld bij het bekijken van foto’s. Maar zelfs dan kun je een nieuwe functie vinden als je met drie vingers horizontaal over het touchpad veegt: je kunt bijvoorbeeld naar een pagina in een pdf-bestand gaan, of je kunt naar de volgende afbeelding in de diavoorstelling springen. Kortom, ik zou het allemaal in één woord omschrijven: briljant. Ik weet nog niet hoe ik zal wennen aan het traditionele touchpad na het retourneren van de testmachine…
Persoonlijk heb ik nog niet kunnen wennen aan LCD-schermen. Het kan me echt storen dat de kleuren aanzienlijk veranderen als je ze vanuit een iets andere hoek bekijkt – en naar mijn ervaring zijn zelfs de duurste platte monitoren niet perfect. Er is geen probleem met de horizontale zichtbaarheid van het TFT-scherm in de MacBook Air, maar verticaal vertoont het dezelfde “ziektes” als andere platte beeldschermen: sommige delen zien er zwakker uit als je ze van iets onder of boven bekijkt. Afgezien daarvan produceerde de machine echter prachtige kleuren, het 13,3-inch schermformaat en de resolutie van 1280*800 zijn perfect voor een machine die is ontworpen om te worden gedragen.
Op de MacBook Air is het MacOS X 10.5 (Leopard) besturingssysteem geïnstalleerd, met veel basistoepassingen, van e-mail tot de Safari-browser. We krijgen ook het iLife 08-pakket, met foto-editor, basisvideo-editor, muziekeditor, programma’s voor het maken van dvd’s en websites. Op de testmachine werd ook het iWork ’08 kantoorpakket (winkelprijs 21.000 HUF) geïnstalleerd, met een teksteditor, spreadsheet en presentatiemaker. Ze waren allemaal perfect bruikbaar, ook Microsoft Office-bestanden werden zonder problemen geopend en het was ook mogelijk om ze naar Windows-formaten te exporteren. Maar als dit allemaal niet genoeg is, kun je nog veel meer programma’s op internet vinden. Skype en FireFox zijn bijvoorbeeld beschikbaar voor Mac, maar ik had ook binnen enkele minuten een gratis FTP-client gevonden.
Een veelgehoorde klacht over Macs is dat er niet veel games voor zijn. Ik heb de vraag opgezocht en was geschokt toen ik zag dat er een zeer grote selectie beschikbaar was. Ik heb bijvoorbeeld demo’s gedownload van Call of Duty 2, Tomb Raider Anniversary en Spore Creature Lab, en ze draaiden allemaal redelijk goed op de machine. In het geval van CoD2 hield alleen het rookeffect de framerate tegen. Van de Intel grafische chip hoef je uiteraard geen wonderen te verwachten, maar deze machine is sowieso niet ontworpen om te gamen. Vervolgens ben ik verder gaan kijken naar de verschillende producten, en zo kan de normale boxed-versie van Spore zowel op Mac als op PC worden geïnstalleerd, net zoals World of Warcraft en enkele eerdere games van Blizzard – Diablo II, StarCraft – ook draaien op MacOS. De keuze wordt dus steeds groter en als je naast MacOS ook Windows op de machine installeert – als een kleine cheat – dan is het vrijwel onbeperkt te noemen.
Niet lang na het testen vond de productaankondigingsconferentie van Apple plaats, waar ook de hoes van de vernieuwde MacBook Air werd gehaald. De verbeteringen zijn bedoeld om de prestaties te verbeteren: de 800 MHz FSB Merom core mobiele processor wordt vervangen door zijn opvolger, de 1,6 GHz Penryn core met 1066 MHz FSB. De externe opslag is een 120 GB (SATA in plaats van ATA, maar nog steeds 4200 RPM) harde schijf of een 128 GB SSD. Het geheugen is snel, er komt een DDR3-module van 2 GB in de nieuwe versie en de videochip wordt ook vervangen door een modernere: de NVIDIA GeForce 9400M GPU zal verantwoordelijk zijn voor de grafische weergave (gebruikt 256 MB van de basischip). geheugen). De nieuwe modellen worden begin november verwacht.
Het is niet gemakkelijk om niet verliefd te worden op de MacBook Air – aan het einde van het testen vond ik het moeilijk om de doos te overhandigen aan de koerier die hem kwam ophalen. Ondanks de kleine en grote tekortkomingen produceerde Apple vrijwel een perfecte kleine notebook voor een draagbare machine vanwege het zeer handige gebruik en het lichte gewicht. Helaas denk ik dat de verspreiding ervan in Hongarije enorm wordt belemmerd door de (angstaanjagend) hoge prijs: de laatste stopgezette exemplaren van het geteste model zijn te koop voor HUF 340.000 bruto (normaal geprijsd op HUF 430.000), de 120 GB Winchester-versie van de nieuwe serie zal naar verwachting ongeveer 450.000 HUF gaan kosten, terwijl de 128 De prijs van de GB SSD-versie rond de 670.000 HUF ligt. Als we kijken naar het feit dat de prijs van een niet-Apple notebook met dezelfde prestaties ongeveer 200.000 HUF goedkoper is, moeten veel mensen zich afvragen of het extravagante ontwerp en MacOS het verschil waard zijn.
Gerenoveerde MacBook Air- en Pro-notebooks
Vernieuwbare MacBook Air met 11- en 13-inch beeldschermen
Tt eSports X Comfort Air: gamingstoel met luchtkoeling
Fujitsu Air Command – Wii-achtige besturing voor pc
Logitech MX Air: een muis die ook in de lucht gebruikt kan worden